Wirtschaftswunder Zwei

De Duitsers zijn op hun best wanneer ze face down in de modder liggen. Na de tweede wereldoorlog kropen ze uit de door henzelf gegraven kuil en werkten ze hard aan het Wirtschaftswunder. Vorig jaar heeft Harald Jähner er een geweldig boek over geschreven: Wolfstijd.

Eenzelfde vastberadenheid toonden de Duitsers op een heel ander niveau, maar op een voor de Duitsers ook belangrijk vlak, het voetbal. Na jarenlang investeren in buitenlandse spelers door de Bundesliga clubs kwam er nauwelijks Duits talent door voor het nationale team. In de magere jaren 1998 en 2000 ging Duitsland roemloos ten onder op de eindtoernooien en was het zaak om voor het WK van 2006 weer sterren op te leiden, zodat ze in eigen land zouden gaan stralen.

Met een ingenieus systeem van steunpunten ging de Duitse bond talenten scouten in gebieden waar geen profclubs zaten en werden de profclubs verplicht om een jeugdopleiding op te zetten. De nadruk werd gelegd op techniek en persoonlijke ontwikkeling in plaats van op de collectiviteit en kracht waar de Duitsers voorheen in uitblonken. Op jonge leeftijd kregen spelers extra training en ondersteuning en er werd geïnvesteerd in alle posities op het veld. Waar in Nederland de afgelopen jaren nauwelijks gespecialiseerd getraind wordt met keepers (met alle gevolgen van dien) ging Duitsland daar ook volop mee aan de slag zodat ze nu in alle linies toptalenten voortbrengen. Van keepers (in eredivisie alleen al 5-6 Duitse keepers) tot topspitsen!

Zo ontstond in 10 jaar een enorm potentieel aan geweldige spelers en werden er, als bijvangst, ook nog geweldige trainers opgeleid. Zo veel zelfs dat de Europese competities worden gedomineerd door Duitse trainers.

Als de ontwikkeling van het Duitse voetbal zich doorzet zoals de ontwikkeling van de Duitse economie heeft gedaan, dan mag Nederland zich de borst natmaken voor de komende jaren en worden de onderlinge confrontaties billenknijpers.